Alemin Sırrı : Necati Bey ve Seher Hanım'ın Hikayesi
ALEMİN SIRRI Dakikalarca koştuktan sonra nefesinin tükendiğini hissetti. Bütün gücünü harcamıştı. Bu yaşta bir adam için iyi bile dayandım diye düşündü. Mysia'nın altına oturdu. Etrafı gözetlemeye başladı. Gelen giden yoktu. Kurtulduğunu zannetmesiyle ayak seslerini duyması bir oldu. Adam bağırdı: -Çık ortaya hadi. Çık da bitsin bu hikaye. Sessizlik. -Ölmen gerekiyor biliyorsun. Benden daha iyi biliyorsun hem de. Hadi çık ortaya yorma bizi. Sessizliği bölen iki el silah sesi. Sonra yine sessizlik. -Nasıl? Özlemişsindir şimdi sen. Sıkalım mı bir kaç tane daha? Ne? Tamam tamam söz bir kaç tane değil. Sadece bir tane. O da sana. Hadi çık ortaya. Sessizliği bölen bir gözyaşı. O gün o saniye o ormanda tek bir kişi bile konuşmuyordu. Tek bir kuş dahi ötmüyor, tek bir yaprak bile kıpırdamıyordu. Evren durmuştu sanki. Tek bir gözyaşı dışında. Necati Bey'in gözyaşı yanaklarından süzülüp Mysia'nın kökleriyle buluştuğunda çıkan ses kulakları sağır edecek türdendi. Ama etme...